Znajoma pani doktor poprosiła mnie o konsultację kwestii zakupu mieszkania: 70m2 w bardzo okazyjnej cenie. Trzy pokoje, w stanie do zamieszkania, budynek z 2000 roku. Lokalizacja: Ochota. Ściślej: Włodarzewska. Kupować czy nie kupować?
Minusy: Mieszkanie spółdzielcze, na razie bez możliwości wyodrębnienia własności (sprawa gruntu nie uregulowana - dwie działki nie należą do spółdzielni...).
Plusy: cena, cena i jeszcze raz cena. Właściciel zszedł do takiej ceny aby koszt metra kwalifikował mieszkanie do zakupu w ramach programu "Rodzina na swoim". I tylko 5 tysięcy zadatku chce.
Opcje są dwie: albo człowiek potrzebuje pieniędzy na gwałt (mam podobną sytuację i sprzedam działkę sporo poniżej wartości jeżeli tylko znajdzie się zdecydowany kupiec) albo coś tu "śmierdzi". Ludzie kłamią, jak mawia doktor House a i właściciel rozminął się z prawdą w jednej kwestii - twierdził, że mieszkanie da się wyodrębnić. Spółdzielnia, w której języka zaciągnęła dość przytomna kupująca twierdzi, ze sorry ale nie.
Pytam o adres, sprawdzam lokalizację na targeo.pl. Okna jak wychodzą? - pytam, bo budynek przy torach. No w części na tory - okazuje się. Ok, to jest wada ale może nie uciążliwa. Patrzę na mapę... zaraz, zaraz, przecież tędy ma iść trasa n-s a niedaleko będzie uciążliwy węzeł komunikacyjny... Pani twierdzi że to będzie ulica niżej na mapie. Ja jednak mam przed oczami szkolenie w HB. Włodarzewskiej jeszcze nie sprzedawałam więc pewna nie jestem...
Wystarczy parę kliknięć i wszystko staje się jasne.
Po pierwsze trasa n-s będzie przechodziła tuż pod oknami mieszkania.
Po drugie... spółdzielni grozi upadłość czego dowiaduję się z forum mieszkańców osiedla.
Masz babo placek.
Jak to zawsze trzeba zachować czujność...
Morał:
tu porada była grzecznościowa. Jednak sprawdzenie takich rzeczy to psi obowiązek agenta. Klient płaci za bezpieczeństwo transakcji.
I z punktu widzenia klienta: naprawdę lepiej wydać te 2,5% wartości mieszkania (+ vat) niż kupić coś na czym straci się o wiele więcej...
Warszawa - tu się urodziłam i tutaj pewnie umrę. ;-) W każdym razie - po świecie mnie nie nosi a wizja domu z ogródkiem nie pociąga. Lubię miasto... a moje miasto szczególnie.
czyli mieszkanie warszawskiej agentki nieruchomosci zainstalowanej na po-resortowym Mokotowie. Aneks kuchenny z widokiem na PKiN nawiązuje do "epoki" - na oryginalnej cegle oryginalne bakelitowe gniazda i przelącznik marki Ospel - AD cos okolo 1955.
Większość z nas wie, kto ze sławnych ludzi obchodzi urodziny tego samego dnia co my. Ja od dziecka bardzo się tym interesowałam. Więcej - nawet odczuwałam szczególną więź z moimi "urodzinowymi" braćmi - Augustem Strindbergiem i Krzysztofem Kamilem Baczyńskim (potem dowiedziałam się że są wśród nich także m.in: Rasputin /?!/, Jim Jarmusch i Michael Hutchence /no zdecydowanie lepiej.../). Nawet usiłowałam zapoznać się z dorobkiem literackim dwóch pierwszych Panów - z różnym skutkiem, szczerze mówiąc... 
Jako dziecko marzyłam żeby mieszkać na Starówce. Była dla mnie taka magiczna. Z domkami jak z bajki i niezwykłym klimatem. Mieszkania na Starówce są drogie ale ostatnio pojawiło się coś na co teoretycznie byłoby mnie stać (gdyby nie kredyt na mieszkanie przy ukochanej Racławickiej....). Małe ale zgrabne i bardzo wysokie mieszkanie z oknami (oryginalnymi skrzynkowymi!) na Skwer Hoovera. To jedna z tych cudnych przytulonych do siebie kamieniczek z wejściami od ul. Koziej. Ech... rozmarzyłam się...
Tak jakoś mam, że jak powiem, że nigdy czegoś nie zrobię robię to niedługo potem. Zaproszona do współpracy zawędrowałam ostatnio na Nowolipki. Żelazna róg Nowolipie konkretnie. Idąc chodnikiem przeszłam po wmurowanej weń tablicy upamiętniającej Getto. I co? I da się mieszkać! Mieszkanie ciekawe i idealnie ciche (a Al. Solidarności tuż, tuż...). Kamienica przedwojenna, po dokończeniu remontu będzie cacuszkiem (ach ta obszerna klatka schodowa na planie ośmiokąta! i z windą!). Cena zacna. Generalnie gratka dla amatora kamienic i... okazji inwestycyjnych. :-)
